Χάρτης - Μπακίρκιοϊ (Bakırköy)

Το Μπακίρκιοϊ (τουρκικά: Bakırköy) είναι συνοικία, δήμος και διαμέρισμα στην ευρωπαϊκή πλευρά της Κωνσταντινούπολης στην Τουρκία.

Η συνοικία είναι πυκνοκατοικημένη και αποτελείται από πληθυσμό ανώτερης μεσαίας τάξης. Ο δήμος Μπακίρκιοϊ είναι πολύ μεγαλύτερος από την συνοικία και περιλαμβάνει επίσης πολλές άλλες γειτονιές, όπως τις Γιεσίλκιοϊ, Γιεσιλγιούρτ, Ατάκιοϊ.

Το Μπακίρκιοϊ βρίσκεται ανάμεσα στον αυτοκινητόδρομο D.100 (τοπικά γνωστό ως E-5) και στην ακτή της θάλασσας του Μαρμαρά. Διαθέτει ένα μεγάλο ψυχιατρικό νοσοκομείο και είναι ένα σημαντικό εμπορικό κέντρο.

Κατά την Βυζαντινή περίοδο, το Μπακίρκιοϊ ήταν μια ξεχωριστή κοινότητα έξω από την Κωνσταντινούπολη, ένα ευχάριστο παραθαλάσσιο καταφύγιο από την πόλη, και ονομαζόταν Έβδομον (δηλαδή επτά ρωμαϊκά μίλια από το Μίλιον, το μνημείο της Κωνσταντινούπολης). Στο σημείο, όπου σήμερα βρίσκεται η μαρίνα Ατάκιοϊ, ο αυτοκράτορας Ουάλης έχτισε ένα από τα δύο αυτοκρατορικά παλάτια με το όνομα Μαγναύρα, ενώ ο Ιουστινιανός δημιούργησε άλλο ένα ανάκτορο με το όνομα Γιουκουνδιαναί, επίσης κοντά στην παραλία. Εδώ ανεγέρθηκαν επίσης δύο εκκλησίες, αφιερωμένες αντίστοιχα στον Άγιο Ιωάννη τον Ευαγγελιστή και στον Άγιο Ιωάννη Βαπτιστή τον Πρόδρομο. Η δεύτερη φιλοξενεί το κεφάλι του αγίου και αποτελεί τον τόπο ταφής του αυτοκράτορα Βασιλείου Β'.

Το Έβδομον ήταν ένα μέρος στρατιωτικής άσκησης και συγκέντρωσης στο αργότερα γνωστό ως Κάμπος του Τριβουναλίου (λατινικά Campus Tribunalis), όπου πολλά Ρωμαίοι και Βυζαντινοί Αυτοκράτορες είχαν εκλεγεί διά βοής από το στρατό. Μεταξύ αυτών ήταν οι Ουάλης, Αρκάδιος, Ονώριος, Θεοδόσιος Β', Φωκάς και Νικηφόρος Β' Φωκάς. Βρισκόταν στην κοιλάδα του Βελή Εφέντη, όπου τώρα βρίσκεται ο ιππόδρομος. Το αυτοκρατορικό δικαστήριο ερχόταν συχνά στο Έβδομον για να παρακολουθήσει στρατιωτικές παρελάσεις, για να καλωσορίσει τον αυτοκράτορα, που επέστρεφε από την εκστρατεία ή για να προσευχηθεί στη μεγάλη εκκλησία του Αγίου Ιωάννη του Βαπτιστή του Προδρόμου.

Η Συνθήκη του Αγίου Στεφάνου υπογράφηκε στην κατοικία Συμεώνογλου Το 1925 η αρχαία ονομασία άλλαξε σε Μπακίρκιοϊ ("Χωριό του χαλκού") με νόμο, που απαγόρευε τα τοπικά ονόματα μη τουρκικής καταγωγής. Ήταν μια περιοχή στην επαρχία Μπέγιογλου μεταξύ 1923 και 1926 και επίσης εκείνη την εποχή περιλάμβανε τις σημερινές περιοχές Αβτσιλάρ, Μπαγτσιλάρ, Μπαχτσελιεβλέρ, Μπασάκσεχιρ, Εσενλέρ, Γκούνγκερεν και Κιουτσούκ Τσεκμετσέ, τους δυτικούς δήμους του Ζεϊτίνμπουρνου και μέχρι το 1957 ένα μικρό μέρος του Αρναβούτκιοϊ. Ήταν η μεγαλύτερη συνοικία της Τουρκίας πριν από το διαχωρισμό του Κιουτσούκ Τσεκμετσέ.

Λίγα έχουν απομείνει ιστορικής σημασίας στην περιοχή: μια δεξαμενή, μια πυριτιδαποθήκη του 17ου αιώνα, η ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία του Αγίου Γεωργίου (2 Μαΐου 1832) και ένα ελληνικό σχολείο, το κεντρικό τέμενος και το σιντριβάνι του 1875, μια Αρμενική Εκκλησία και σχολείο και ο χώρος ανάπαυσης του μουσουλμάνου αγίου Ζουχουράτ Μπαμπά, Τούρκου στρατιώτη που πέθανε κατά την κατάκτηση της Κωνσταντινούπολης. Τον τόπο ανάπαυσής του επισκέπτονται συχνά γυναίκες τις Παρασκευές. Η παραλία είναι πλέον μια δημοφιλής τοποθεσία για κλαμπ και εστιατόρια, αν και οι παραλίες είναι άχρηστες εδώ και δεκαετίες.

Το Μπακίρκιοϊ έγινε δημοφιλής κατοικημένη περιοχή στα τέλη του 19ου αιώνα μετά την κατασκευή μιας σιδηροδρομικής σύνδεσης με την Κωνσταντινούπολη και μέχρι τη δεκαετία του '70 ήταν μια από τις πιο ήρεμες τοποθεσίες με μεγάλη ζήτηση στην πόλη. Εξακολουθεί να κατοικείται από την ανώτερη μεσαία τάξη της Κωνσταντινούπολης (έμποροι, γραφειοκράτες, συνταξιούχοι).